عفونت ایمپلنت
عفونت ایمپلنت دندان را باید جدی گرفت و در صورت تداوم علایم آن به فوق تخصص ایمپلنت مراجعه نمایید. در صورت عدم درمان عفونت ایمپلنت و بی توجهی به آن ممکن است به استخوان فک آسیب وارد شود، طوری که مجبور به برداشتن بخشی از استخوان شوید. گسترش باکتری‌ها می‌تواند حتی باعث تخریب سایر دندان‌ها شده یا به بافت‌های نرم اطراف و سینوس سرایت کند و منجر به درد سینوس یا مشکلات مجاری تنفسی شود. در موارد بسیار شدید ممکن است عفونت به خون راه یابد.
عفونت ایمپلنت
بیشتر عفونت ها باکتریایی در دهان موجب درد در ناحیه ایمپلنت می‌شوند. که در صورت مبارزه بدن با عامل عفونت می‌توان نشانه‌های تب را نیز ظاهر گردد.
اگر شما بیایید از جنس ایمپلنتی بجز تیتانیوم و یا زیرکونیا که مورد تایید می باشند استفاده کنید ممکن است مشکلاتی در هنگام غذا جویدن غذا برای شما ایجاد کند و این اتفاق ممکن است حتی زمانی رخ دهد که عفونتی وجود نداشته باشد.
زیرا ایمپلنت های تیتانیومی محکم هستند و با استخوان فک جوش می خورند. و حالت دندان طبیعی را ایجاد می کنند.
قرمزی و تورم لثه نشانه اصلی وجود عفونت می باشد. البته ممکن است این تورم با چشم قابل دیدن نباشد اما بوسیله تماس مشخص می شود.
در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده، لازم است به متخصص ایمپلنت مراجعه شود تا بررسی تکمیلی انجام گیرد. این نکته را در نظر بگیرید که بهترین راه برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت رعایت کامل بهداشت دهان و دندان می باشد.
پس از ابتلا به عفونت، انتخاب نوع درمان به شدت عفونت بستگی دارد. اگر عفونت بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت ایجاد شود، ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز شود یا ایمپلنت تعویض گردد. معمولاً بهترین گزینه، خارج کردن ایمپلنت است پیش از اینکه عفونت بدتر شود.
در صورتی که عفونت پس از قرار دادن تاج دندان ایجاد شود، معمولاً فقط آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد شد. در موارد بسیار حاد نیز ممکن است با انجام جراحی مجدد، ایمپلنت جایگزین شود.
عفونت ایمپلنت دندان و تورم لثه
یکی از عللی که موجب که موجب عفونت ایمپلنت می گردد عدم قرار گرفتن کامل ایمپلنت در استخوان فک می باشد. در واقع در اطراف ایمپلنت را باید استخوان قرار بگیرد اگر ایمپلنت لق باشد می تواند تولید عفونت بکند.
البته اگر ایمپلنت با استخوان فک بطور کامل جوش نخورد جای نگرانی نیست زیرا می توان این درمان را دوباره انجام داد.
عفونت ایجاد شده بعد از کاشت ایمپلنت می تواند علت های زیادی داشته باشه عواملی چون پوکی استخوان، سیگار کشیدن، رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان، دیابت و یا بیماری ضعف سیستم ایمنی بدن و البته نکته مهم تر اینکه اگر جزو آن دسته از بیمارانی هستید که قبلا بیماری های لثه را تجربه کرده باشید باید بیشتر از بقیه به مراقبت از ایمپلنت های خود توجه نشان دهید . مهمترین عوامل ایجاد کننده عفونت ایمپلنت عبارتند از:
شما می‌توانید هنگام ایمپلنت کردن دندان تنها در زیر لثه دچار عفونت کمی شوید، این اتفاق اغلب در عرض 2 هفته پس از جراحی ایمپلنت رخ می‌دهد. که معمولا توسط باکتری‌های جا مانده هنگام کشیدن دندان فقط چند دقیقه قبل از قرار دادن ایمپلنت ایجاد می‌گردد.
در این مواقع لثه کاملا قرمز، باد کرده، و هنگام لمس دردناک می باشد. دلیل احتمالی دیگر باکتری‌های داخل دهان هستند که در طول ایمپلنت دندان زیر لثه قرار می‌گیرند. اگر روش صحیح جراحی استریل استفاده شود، این اتفاق حقیقتا رخ نمی‌دهد، اما دهان انسان مملو از باکتری است و گاهی اوقات با وجود بهترین اقدامات احتیاطی باز هم باکتری به ناحیه جراحی ممکن است وارد شود.
در هر صورت میکروب‌ها راه خود را زیر لثه‌ها پیدا می‌کنند و اینکه یک عفونت کوچک، در اطراف قسمت بالای ایمپلنت، به سرعت پس از جراحی رخ دهد، عجیب نیست. این نوع عفونت ایمپلنت دندانی معمولا با مصرف یک دوره کوتاه آنتی بیوتیک به سرعت از بین می‌رود.
در طول 4 تا 8 هفته بعد از درمان، لثه‌ی بالای ایمپلنت می‌تواند کمی متورم و قرمز شود. گاهی اوقات ممکن است یک چرک کوچک ظاهر شود. لثه در بالا، جایی که دندان به طور معمول از لثه خارج می‌شود،به لمس حساس می‌شود که واقعا به دردناکی عفونت ایمپلنت دندان در مرحله اول نیست.
در این مرحله از درمان، این موضوع اغلب ناشی از شل شدگی پیچ کوچک است که ایمپلنت را وصل می‌کند و می‌تواند با حذف پیچ یا و تمیز کردن داخل ایمپلنت و سوار کردن یک پیچ استریل جدید گاهی اوقات با آغشتن کمی ژل ضد باکتری، درمان شود. در این مورد، آنتی بیوتیک‌ها معمولا مورد نیاز نیستند. منبع عفونت داخل ایمپلنت دندان است، جایی که خون جریان ندارد. اگر جریان خون وجود نداشته باشد، آنتی بیوتیک‌ها به آنجا نمی‌رسند. به همین دلیل درمان صحیح شامل حذف پیچ، تمیز کردن داخل ایمپلنت و سوار کردن پیچ جدید استریل است.
یک وضعیت نادر ممکن است در طول مرحله بهبودی (4 تا 8 هفته اول پس از نصب ایمپلنت) اتفاق بیفتد، جایی که استخوان در اطراف بدنه‌ی ایمپلنت پس از عمل جراحی بهبود نمی‌یابد و عفونی می‌شود. لثه در اطراف ایمپلنت، از بیرون کنار گونه و از داخل در کنار زبان و یا کام شما به لمس حساس است.
در حالی که عفونت با آنتی بیوتیک‌های قوی کاهش می‌یابد، با وجود ایمپلنت استخوان بهبود نمی‌یابد. ایمپلنت باید برداشته شود. اغلب لایه استخوان، درست در کنار سطح ایمپلنت مرده است و جریان خون ندارد و بدون جریان خون قابل درمان نیست. اگر این وضعیت ادامه یابد و بدتر شود، می‌تواند منجر به عفونت بسیار شدید استخوان به نام استئومیلیت شود و درمان آن می‌تواند دشوار باشد و معمولا شامل جراحی حذف استخوان مرده است.
پس از ثابت شدن ایمپلنت و گذاشتن روکش و بریج، ممکن است التهاب جزئی، اما ماندگار و رنج‌آور را در اطراف گردن ایمپلنت، جایی که لبه لثه با ایمپلنت برخورد می‌کند، ایجاد شود. این امر می‌تواند به دلیل فاصله کوچک میکروسکوپی بین ایمپلنت و روکش باشد که باعث مخفی شدن باکتری‌ها می‌شود.
لبه لثه فقط قرمز و کمی پف کرده می‌شود. دندانپزشکان این فاصله را میکروگپ یا شکاف ریز می‌نامند.برخی از طرح‌های ایمپلنت به نظر می‌رسد نسبت به جمع آوری باکتری‌ها درمیکروگپ مستعدتر از دیگر طرح‌ها هستند. بهترین روش درمان عفونت میکروگپ باز کردن پیچ یا بریج و تمیز کردن کامل اجزا قبل از نصب مجدد، و دوباره آغشتن با ژل ضد باکتری است.
آخرین احتمال عفونت ایمپلنت دندان زمانی است که بعدا اطراف ایمپلنت را با دقت به اندازه کافی تمیز نمی‌کنید. باکتری‌ها می‌توانند به تدریج ایجاد شوند، درست مثل وقتی که روی یک دندان طبیعی تشکیل می‌شوند، و باعث التهاب لثه و بیماری لثه می‌شوند. طی یک دوره زمانی، این امر می‌تواند منجر به تحلیل لثه در اطراف ایمپلنت شود و باعث می‌شود ایمپلنت دندان شل شود. در آن زمان، دیگر خیلی دیر شده است. هنگامی که ایمپلنت شل می‌شود، بدان معنی است که دیگر در استخوان ثابت نیست، و هرگز ثابت نمی‌شود و باید حذف شود.
بنابراین بسیار مهم است که اطراف ایمپلنت خود را به آرامی و با دقت تمیز کنید. شما نمی‌توانید در مورد ۳ گزینه‌ی اول کاری انجام دهید اما مطمئنا می‌توانید با مسواک دقیق و نخ دندان کشیدن مانع از رخ دادن گزینه‌ی چهارم شوید.
این نکته فراموش نشود که ایمپلنت ها همانند دندان های طبیعی نیاز به مراقبت و نگهداری دارند. بطور مرتب باید از مسواک و دهانشویه ها استفاده شود تا باعث بهبود سطح سلامت دهان و دندان گردد و مشکلات این چنینی را کاهش می دهد. فشار نیاوردن بیش از حد به ایمپلنت دندان هم می تواند بر جلوگیری از عفونت ایمپلنت تاثیر داشته باشد. مراقبت های بعد کاشت در بالا بردن درصد موفقیت درمان ایمپلنت تاثیر فراوان دارد.
با توجه به شدت عفونت ممکن است متخصص ایمپلنت دهانشویه ضد باکتری تجویز نموده و ترکیبی از درمان‌ها را برای نجات ایمپلنت انجام دهد. روشهای درمانی ممکن است شامل تجویز آنتی بیوتیک، جراحی، لیزر درمانی و آلودگی زدایی سطح ایمپلنت، تراشیدن مکانیکی بافت‌های آلوده (دبریدمان) و درمان ضد میکروبی باشد.
پری ایمپلنتیت( ضایعه التهابی غیرقابل برگشتی است که به وسیله پلاک میکروبی ایجاد شده و در آن علاوه بر نسج نرم اطراف ایمپلنت، استخوان حمایت‌کننده آن نیز درگیر می باشد) ممکن است مخرب و تهاجمی باشد. ایمپلنتی که دچار عفونت شده است ممکن است منجر به بیماری‌های سیستمی شود که به قلب و اندام‌های دیگر بدن آسیب می‌رساند.
در صورتی که مدت طولانی عفونت به حال خود رها شود، عفونت باکتریایی کم شدت می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد و امکان دارد به سرعت به مشکل بسیار جدی تبدیل شود.
مهارت و سطح تخصص متخصص ایمپلنت هم در موفقیت ایمپلنت دندان موثر است. دندانپزشکی که ایمپلنت را بکار می برد می بایست سطح مهارت و تجربه ی بالایی داشته باشد. متخصص ایمپلنت باید تمامی شرایط را برای جلوگیری از بروز عفونت بکار برد. البته بیماران هم سعی کنند پس از کاشت ایمپلنت از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی صرف نظر کنند.
امروزه با ایمپلنت می توان دندانی طبیعی برای بیمار فراهم کرد. زیبایی و هماهنگی ایمپلنت با دندانهای دیگر فرد منحصر به فرد است. درمان بی دندانی با ایمپلنت توسط بهترین متخصص ایمپلنت یکی از روشهای زیبایی دندان ها می باشد. از بین بردن بی دندانی باعث افزایش سطح اعتماد به نفس افراد می شود.
